Grote honden, kleine fratsen

Onze twee hondjes doen het goed, supergoed zelfs. Ze zijn echt eindeloos braaf, maar zo nu en dan moeten ze natuurlijk eens iets mispeuteren, of iets uithalen…

  • Luca en Figo waren vorige week plots aan het spelen in de slaapkamer. Ik zat een verdieping hoger in ons waskot. Ik ga kijken omdat ze zo’n lawaai maken, en ik zie nog net hoe Luca door de slaapkamer de gang komt opgestormd, wil remmen, en over het parket schuift…. recht de trap af! Gelukkig slaakt ze geen piep of kreet en zie ik direct dat ze zich niet heeft bezeerd. Een vliegende galgo, het is eens iets anders!
  • Figo is dan weer de vallende galgo. Hij was weer eens druk bezig allerlei planten te besproeien tijdens een wandeling, dat hij het rioolputje daar vlak langs niet had opgemerkt. Plots had hij enkel nog twee achterpoten en een voorpoot, de andere poot was in dat putje gezakt. Maar deze loebas is gelukkig ook niet schrikachtig of kleinzerig…
  • Helaas heeft Figo bij mijn ouders thuis nog steeds de vervelende gewoonte om wanneer Luca een plasje/hoopje aan het doen is, haar te gaan beplassen. Onze arme, neurotische kleine Luca kan daar uiteraard niet mee lachen. Waarop zowel ik als mijn wederhelft als mijn pa Figo de mantel hebben uitgeveegd en hij even niet meer durfde te bewegen (een windhond is uiterst intelligent en zachtaardig: even je stem verheffen en ze hebben de boodschap zeer duidelijk begrepen…).
  • Niets zaliger dan onze windekindjes door de tuin van de ouders of schoonouders zien razen en spelen met elkaar of andere honden.
  • Figo is een soort schaduw. Hij volgt je overal. Wat is het eerste wanneer je vanonder de douche/van het toilet/uit bed/van om het even waar komt? Juist ja, een gestroomde hondensnoet… Trappen lopen is absoluut geen bewaar trouwens, zowel thuis als bij mijn ouders doet hij niet liever dan mensen volgen en van boven naar beneden en terug hossen…
  • Wij hebben een koor. Als er ergens een andere hond wordt gespot, beginnen onze 2 te zingen. En aangezien het zichtjagers zijn, zien ze elke hond al van ver… Vergeet Scala, hier komen de Zingende Galgo’s



3 gedachten over “Grote honden, kleine fratsen

  1. Herkenbare verhalen, al gaat het bij mij dan om katten en niet om honden. Ik moest maar eens proberen met een propvolle wasmand de trap af te lopen, zonder bij iedere stap te kijken of er geen pluis voor mijn voeten ligt/loopt/springt/opduikt!

    Maar al dat leven in huis is toch zalig hé!

    Like

  2. Het is net of ik een zelfgeschreven verhaal lees!
    Zo te horen genieten we allemaal van onze windekindjes, eerlijk gezegd ik zou niet meer zonder windhond kunnen. Hun soms stille, soms stormachtige aanwezigheid …zalig gewoon.
    Woensdag hebben we Jalta nog eens laten rennen en het toeval wil dat we mensen ontmoet hebben die de windhondenpup die we nu bijna drie jaar terug wilden adopteren (maar die dan toch aan andere mensen werd meegegeven) hebben ontmoet. Samen met nog drie andere Spaanse lotgenootjes heeft Jalta mogen rennen. Ze zo gelukkig zien raakt iedereen.
    Maak er een fijn weekend van en misschien tot in Beervelde?

    Like

Reacties zijn gesloten.