7 maanden

Op 7 maanden meet Cosmo ongeveer 52cm schoft en weegt hij 13.4 kilo. Best een stevige whippetpuber dus.

Er is al wat meer regelmaat in zijn bestaan gekomen. De heel intense zoomies ’s avonds zijn al een flink stuk verminderd. Hij kan nog als een gek rondrennen en zeker ’s avonds als ik wat tv probeer te kijken kan hij onrustig zijn en de hele tijd dingen proberen stelen, maar hij hangt niet meer tegen het plafond van de hyperactiviteit. Dingen stelen doet hij sowieso heel de dag. Met zijn lang lijf kan hij overal aan en hij staat soms meer op twee poten dan op vier. We hebben er nog wat opvoedwerk aan.

Wat opvoedwerk betreft, meneer spreekt trouwens tegen. Als we hem terecht wijzen, dan blaft hij terug. Tikje dominant. Voor een ras dat amper blaft, is hij trouwens best wel kefferig. Maar hij kan ook janken en ‘spreken’ als de beste. Voor wie niet weet hoe een windhond spreekt, kijk hier.

Enkele weken terug hadden we een gesprek met een puppycoach, dit omdat Cosmo heel erg angstig is en dat zorgt ervoor dat hij niet wil wandelen met mij alleen en dat hij compleet door het lint gaat als hij andere honden ziet. Een echte oplossing is er niet uit de bus gekomen. Wel kregen we heel wat tips om mee aan de slag te gaan. Zo mag ik hem niet dwingen als hij niet wil wandelen. Zeker bij slecht weer wandelen we dus vaak niet verder dan het dichtstbijzijnde grasveld op het einde van de straat waar hij dan 10 minuten lang snuffelt en completely bonkers gaat. Bij zon durf ik al eens wat verder raken. Daarnaast kocht ik een extra lange leiband om met hem naar de natuur te raken, maar ik moet zeggen dat we nog maar 1 keer echt in de natuur geweest zijn met dat koudere en natte weer van de laatste weken. We mogen ook een tijdje geen hondenweides bezoeken omdat dit hem teveel stress bezorgt.

Onze puber is nog steeds heel erg ‘high maintenance’ en zit vol energie en ongein. Dat zorgt zeker tijdens vergaderingen wel eens voor problemen. Maar in het weekend wanneer we met heel het gezin gaan wandelen lukt het doorgaans prima, dan kan hij zijn energie kwijt en is hij nadien heerlijk rustig. Of dolt hij met de kinderen door het huis.

Zijn wagenziekte blijft wel overigens. En deze zomer mag hij mee naar de Provence. Dat gaat een laaaaange reis worden 😉

5,5 maanden

Cosmo werd vanmorgen wakker met een dik oog. Geen idee hoe hij dat weer gepresenteerd heeft. Gisteren piepte hij plots 1 keer luid tijdens een wild spelletje met Zoon. En vanmorgen had hij een oog dat niet goed open wou. Inmiddels is het gelukkig alweer beter.

Windhonden zijn fragiel. Ze hebben makkelijk wondjes en zijn dan nog eens kleinzerig…

Vandaag ben ik al twee keer met Cosmo gaan wandelen. Ha, met je hond gaan wandelen is toch redelijk normaal? Niet met Cosmo. Tot hiertoe weigerde hij te wandelen als we niet minstens met twee gezinsleden gingen. Ik probeerde het al niet meer alleen. Maar vandaag was het droog en niet koud dus besloot ik het erop te wagen en kijk; twee wandelingen van 20 minuten. En nog behoorlijk ontspannend zelfs. Tot hiertoe was het trekken en sleuren en smeken… wie weet ga ik ooit nog echt wandelingen kunnen maken, wat ik zo graag doe en nu vaak alleen doe wegens puppy weigert dienst…

Ik heb meneer daarnet nog es gewogen. Twaalf kilo al. Het is een serieuze brok spieren aan het worden. We kregen daarnet op de wandeling ook weer complimenten dat hij zo mooi is 🥰

Qua opvoeding kent hij de commando’s zit en poot. Kom is nog moeilijk. We oefenen ook op blijf en niet te hard trekken aan de lijn. Want op de heenweg moet ik aan hem trekken maar op de terugweg vliegt hij doorgaans naar huis.

De afgelopen nachten liet hij me niet slapen. Meneer moest al eens een midnight snackje en plasje gaan doen. Hopelijk betert dat ook.

Tot slot hebben we een grote dief in huis. Hij springt overal op en kan overal aan. Deze week zat hij een gegeven moment zelfs in de plantenbak…

5 maanden update

Onze niet meer zo kleine puppy weegt intussen bijna 11 kilo en meet ongeveer 51cm aan de schoft. Daarmee heeft hij de maximale grootte voor een reutje inmiddels bereikt, terwijl ik vermoed dat hij nog niet is uitgegroeid. Zijn papa is een Amerikaan en die hebben grotere standaarden. Zo heeft de papa een schoft van 54cm. Ik ben dus benieuwd waar dat gaat eindigen!

De zwaar hyperactieve avonden zijn wat aan het beteren. Met wat geluk is hij actief tot een uur of negen ’s avonds en gaat hij dan in zijn nachtslaap. Gisteren hadden we de pech dat hij in de vroege avond al veel had geslapen en dan was hij ’s nachts nog anderhalf uur wakker…

Hij is druk tanden aan het wisselen. We hebben voorlopig maar 1 melktand gevonden, de rest is spoorloos verdwenen. Dat wisselen gaat soms wel gepaard met onrust en bloed als hij op een knaagbot kauwt.

Bij het wandelen is hij nog steeds wat een ongeleid projectiel. Stop-start, van links naar rechts en hard trekken. Hij weigert ook nog steeds pertinent te wandelen met mij alleen. Handig, ik heb voor mijn werk tijd genoeg voor een wandeling maar ik wandel alleen want meneer weigert alle dienst. En raakt zo natuurlijk tijdens de week zijn energie niet kwijt. Op vrijdag komt de poetsvrouw en dan is zijn angst voor de stofzuiger groter dan zijn weerzin van alleen wandelen en gaat hij wel vrolijk mee…

De zindelijkheid gaat redelijk, maar er liggen op de verdiepingen dus nog puppypads die hij ook wel gebruikt. Beneden wordt er meer en meer buiten geplast. Maar er zijn nog regelmatig ongelukjes.

Slapen doet hij wel goed tegenwoordig, zij het naast/bovenop mij in bed. Lekker warm onder het donsdeken. Uitslapen tot 9u30 is ook geen probleem. Op dat vlak is het al een echte windhond.

Overdag worden de dutjes minder en is hij vaak wakker. Hij verveelt zich nogal eens tijdens onze lange werkdagen. Dan speelt hij wat met zijn speelgoed, maar het lijkt soms leuker om dingen te stelen en daarmee te spelen. Met stip op 1 staat dan papier en karton om te scheuren. Maar ook schuursponsjes zijn leuk of vaatdoeken, dweilen, plastic zakjes, speelgoed van de kinderen,…

Onze galgo’s blaften eigenlijk zelden of nooit. Letterlijk enkele keren per jaar. Cosmo laat soms graag zijn stem horen en kan echt staan keffen tegen de konijnen of tegen ons als hij zijn zin niet krijgt, een andere hond ziet. Ik heb nog nooit een keffer gehad dus dat is wel wat wennen.

Het is tot slot een actieve, vrolijke, eigenwijze pup die zijn gezin doodgraag ziet. Als we wandelen en hij ziet de kinderen niet meer, is hij zeer ongelukkig. Hij is doodgelukkig als hij zijn hele roedel bij hem heeft. En slapen doet hij bovenop iemand of toch zo dicht mogelijk tegen iemand aan gedrukt.

Botsing

Maandag gingen we met een vriendin en haar twee honden naar een grote losloopweide. Dat ging prima. Lekker rennen en dan nog een wandeling gemaakt daar in de buurt. Beetje te ver gewandeld misschien want nadien lag Cosmo te rillen in zijn bench. Helemaal uitgeput.

Vandaag kwam een vriendin op bezoek met haar golden retriever puppy van 4,5 maanden. Om de een of andere reden botert het niet met Cosmo. Hij loopt als een razende om die hond heen en is niet te kalmeren. En in zijn gekte is hij zo met zijn voorpoot tegen een deur geknald. Het huilen ging door merg en been. Het was meteen afgelopen met de puppydate. Hij heeft ook een miniem wondje op zijn kopje waarvan we niet weten hoe hij het heeft opgelopen. Intussen stapt hij wel maar mank en soms piept hij plots. Hopelijk voelt hij zich snel weer beter!

Bijna 4 maanden oud

Afgelopen weekend gingen we voor het eerst naar een losloopweide. In de ochtend, want Cosmo is tegelijk bang en heel wild met andere honden dus ik wou een zo rustig mogelijke weide. Er was 1 dalmatiër met overgewicht die niet wou rennen. Daar ging hij wat omheen keffen en uitdagen om te spelen. Toen kwam een andere grote, snelle hond die wou rennen, maar dan sloeg hij in paniek. Cosmo zette het op een lopen en begon luid te janken of kwam bij ons schuilen. Alsof die andere hond hem pijn deed, maar we zagen duidelijk dat dat niet het geval was en dat die alleen wou spelen. Cosmo heeft dus echt nood aan contact met andere honden, maar door zijn zottigheid in combinatie met angst maakt hij het zich natuurlijk niet makkelijk. Positief is dat hij het niet opgaf, hij bleef wel rennen en spelen, ook al was hij zo bang.

Meneer blijft ook autoziek. Het tochtje naar de loopweide is iets van een 4 kilometer, de heenweg lukte net, maar bij de terugweg kotste meneer zijn ontbijt eruit. Intussen gaan we nergens met hem zonder kotszakjes… Vorig weekend op weg naar de grootouders was het zowel op de heen- als op de terugweg prijs. Arm beestje…

Wandelen met heel het gezin doet hij supervrolijk, vorig weekend zijn we 45′ gaan stappen en dan hebben we hem de rest van de dag niet veel meer gehoord. Maar ik heb het gewoon al opgegeven hem voor het werk uit te laten. Hij weigert alle dienst. Ik moet hem letterlijk naar het park slepen. Dat is voor niemand fijn. Maar ik blijf wel regelmatig proberen. Gisteren had ik een speelgoedje bij van hem, een plastic kip, zo krijg ik hem wel vooruit, maar dat is ook niet echt iets om te blijven doen natuurlijk…

Voor de rest groeit hij gelijk kool, hij heeft al een nieuw tuigje gekregen omdat het vorige te klein was en als hij op de kasten en op tafel springt raakt hij steeds verder met zijn lange neus… Ik heb ook de indruk dat hij al tandjes aan het wisselen is. Ik heb spijtig genoeg nog geen tandjes gevonden, maar op een bepaalde plek zag ik er twee voor elkaar staan, wellicht een melktandje voor een definitieve tand.

15 weken

Vandaag is Cosmo 15 weken oud. Hij groeit nog steeds als een kool. Elke dag raakt hij dichterbij ons eten als we aan tafel zitten…

Vanmorgen wou ik hem uitlaten maar het waaide en het was guur en hij stribbelde zo hard tegen dat we net als gisteren niet ver zijn geraakt. Soms draag ik hem een eind en dan stapt hij vrolijk terug naar huis, maar zelfs bij het dragen was het nu beven en piepen alsof hem groot leed werd aangedaan. Ook bij de ochtendplas weigerde hij in ons koertje te gaan, het regende… Een echte windhond dus.

Maar doordat hij ’s ochtend niet wil wandelen met mij alleen, is hij daarna wel hyper en gefrustreerd en maakt hij het ons onmogelijk om te werken… In huis raakt hij natuurlijk niet genoeg energie kwijt. Vanmorgen was ik dan alleen gaan wandelen (gezellig, dan heb je eindelijk een hond…) en had hij zitten huilen in zijn bench. Om daarna twee stresskaka’s te doen bij thuiskomst. Echt wel een pittige ochtend…

Afgelopen weekend wou hij wel wandelen; zo lang het droog is EN minstens een van de kinderen meegaat, dan is het goed. We hadden afgesproken met een vriendin en haar 16 weken oude golden retriever puppy. Cosmo stormde erop af om dan te janken alsof hij dodelijk gewond was. Maar meneer was gewoon bang. De puppy van die vriendin deed natuurlijk niets, die was superbraaf en handelbaar. En Cosmo daar dan maar omheen stormen als een halve gare en dan piepen als de andere hond contact wou zoeken…Pfieuw, whippetpuppy versus golden retriever puppy, het was wel een aanzienlijk verschil in pittigheid en dramaniveau. Cosmo is duidelijk meer ‘high maintenance’…

Na twee uur konden ze dan eindelijk ietwat normaal samen wandelen (daarvoor hadden we een hele tijd in het park gezeten, want kleine puppies kunnen natuurlijk geen kilometers stappen) en nog een half uur later waren we weer thuis en heb ik Cosmo van de rest van de dag niet meer gezien of gehoord behalve om te eten en te plassen, hij was compleet uitgeteld. Hij lag heel de avond bovenop ons te slapen… Gezellig zo knuffelen…

Vorig weekend was hij ook wel heel bijterig en konden we allemaal pleisters op onze handen plakken na diverse kleine beten en wondjes daardoor… Zeker als hij teveel energie heeft. En dan soms weigert te wandelen… Op andere momenten wandelt hij wel, bijvoorbeeld in de avond. Heel vreemd…

Niet makkelijk een kleine whippet zijn…

Eén maand bij ons

Tijd voor een update! Morgen wordt Cosmo alweer 13 weken oud. Op dit moment staat hij te keffen en te zagen aan het konijnenkot omdat hij WAKKER is na zijn eerste ochtenddutje en zich verveelt terwijl ik hier bij hem aan de keukentafel zit te werken. Af en toe komt hij mij bijten of entertaint hij mij met een plas op de vloer terwijl hij de laatste week echt al wel zindelijk was. Nu gaat hij even rondstormen in het koertje. Never a dull moment met een wakkere whippetpup in huis.

Vanmorgen is hij voor het eerst mee naar de school gewandeld nu die weer open was na twee weken vakantie. Met de kindjes erbij wandelt hij echt heel goed. Bussen die hem voorbij rijden, vrachtwagens, wegenwerken, fietsen in allerlei soorten en maten, geen enkel probleem als de twee kinderen erbij zijn. Hoe meer volk van zijn roedel mee op stap gaat, hoe vlotter hij stapt. Alleen het vertrek is vaak nog moeilijk, we moeten hem echt stapje per stapje de straat uit krijgen. Maar eens de straat uit begint hij vaak te stormen. Afgewisseld met stokstijfblijven staan om naar iets te kijken/te snuffelen/omdat hij toch nog wat bang is. Heel veel stop-start dus. Probeer ik alleen te gaan wandelen, dan krijg ik hem eigenlijk amper vooruit en moet ik hem een eind dragen, eens we omkeren en de terugtocht inzetten begint hij dan weer te stormen.

Gisteren hebben we voor het eerst een halsband aangedaan in plaats van zijn tuigje en een trui. Hij heeft redelijk goed gewandeld, maar hij probeerde toch heel de tijd in die toestanden te bijten en was niet echt overtuigd van de meerwaarde ervan. Maar als het echt koud zal worden zal hij er zich toch bij moeten neerleggen.

Qua slapen heeft hij zijn slag inmiddels thuis gehaald. De eerste nachten waren heel onrustig met veel heen en weer lopen in de slaapkamer en gaan plassen. Dan hebben we daar een kleine bench geplaatst waarvan het deurtje doorgaans wel open bleef en kwamen we op het status quo dat hij de eerste helft van de nacht daar slaapt en dan tegen 5u ’s ochtends in bed mocht komen. Ik stond dan wel vaak op om zijn dekentje goed te leggen want windhonden hebben snel kou. Maar toen werd hij plots zo ziek en die nacht durfde ik er absoluut niet streng tegen zijn (we moesten hem die nacht ook goed opvolgen van de dierenarts) en toen hij dus vroeg om in bed te slapen kreeg ik het niet over mijn hart om nee te zeggen. En sindsdien slaapt hij dus gewoon heel de tijd in bed. Waar ik op zich nog niet zo’n probleem mee zou hebben, ware het niet dat hij liefst slaapt met zijn hoofd bovenop mijn nek en dan zijn poten helemaal tegen me aan geboord. Dat slaapt echt niet rustig zo’n hond op je hoofd. Soms gaat hij dan eens een tijd ergens anders liggen, of zoekt hij de Wederhelft op, maar afgelopen nacht wou hij heel de tijd komen knuffelen en dan slaap ik echt wel niet door…

Weer beter

Gisteravond laat kwam Cosmo er weer door. Het begon met wat drinken (want bij de dierenarts bleek hij al licht gedeshydrateerd) en dan wat voorzichtig spelen. Wat later ging hij eten en dan heeft hij nog anderhalf uur door het huis gestormd en gebeten in alles wat bewoog eer hij wou slapen. Hij weigerde overigens om in de bench te slapen en ik kreeg het niet over mijn hart om me kwaad te maken dus meneer heeft heel de nacht in bed gelegen…

Vanmorgen moesten we de dierenarts bellen en die was ook opgelucht dat het beter ging. We weten dus niet zeker wat het probleem was. Hopelijk gewoon een trauma dat opgelost raakt met rust en medicatie. En dan blijven de verontrustende symptomen verder weg. Komen ze terug, dan is onderzoek in de dierenkliniek nodig want dan is er een neurologische aandoening. Duimen dus dat het dat niet is. Optie drie was meningitis maar hij heeft geen koorts wat de kans daarop ook klein maakt.

Vandaag was hij zijn vrolijke zelf. Rusten is niet echt zijn ding, hij stormt hier geregeld rond maar we doen ons best om hem kalm te houden. Hopelijk blijft ons beestje nu verder gezond want we zien hem doodgraag.

Ziek

Cosmo is plots heel ziek geworden. Namiddag nog fijn gewandeld, daarna ging hij een dutje doen en toen hij wakker werd, schudde zijn hoofd en kon hij niet goed meer stappen. Hij piept ook veel.

We mochten meteen naar de dierenarts. Ze weten niet goed wat het is. Iets met zijn evenwicht, iets neurologisch. In het beste geval zich wat overzet en dan herstelt het spontaan. Hij moet nu rusten. De andere opties zijn minder gunstig.

Mijn hart breekt, ik krijg geen hap eten binnen. Ik hoop zo dat mijn baby morgen weer aan de beterhand is.

Bijna 10 weken oud

Morgen is onze lieve pupper 10 weken oud. Intussen is hij al een dikke week bij ons. Het lijkt al veel langer. Niemand zou hem nog kunnen missen, iedereen is heel de dag met dat klein leven bezig. Ook al zuchten we soms wel eens dat het toch wel heel veel werk is, of dat hij echt wel een kleine ramp/tornado/hooligan is. We zuchten met liefde…

De plasjes eindigen intussen vaak op of op zijn minst in de buurt van de puppypads. Mikken is zo zijn sterkte punt niet. Over kaka’s zullen we nog niet teveel spreken (die eindigen werkelijk overal). Hij begint het commando ‘plasje doen’ ook te begrijpen.

Wandelen durft hij totaal niet. We doen elke dat hetzelfde blokje rond, echt maar de straat uit en via een parellel straatje terug. Maar hij beeft uit zijn vel van de schrik en wil elk huis invluchten. Het kost veel roepen en zwaaien met snoepjes voor elk stapje.

In huis durft hij dan weer veel te veel. De trappen opsprinten. Heel heel heel HEEL wild spelen en happen en knagen in alles wat hij te pakken krijgt. Vooral ons. Onze kleren. Onze meubels. Het speelgoed van de kinderen. Blaffen en janken op de konijntjes en in hun hok proberen kruipen en dan hun stokjes en hooi afpakken. Sprinten op het koertje. In en uit de zetel springen. Hij is erger dan een kleine tornado. Aangezien hij niet naar buiten wil en we geen tuin krijgen is het soms best moeilijk om de energie er wat uit te laten of op zijn minst te kanaliseren naar veilige opties. Hij heeft speelgoed genoeg om in de bijten maar bijt gewoon liever in ons.

Overdag slaapt hij nog heel heel veel. ’s Nachts wordt hij echter zeker om de twee uur honger voor een plasje of wat anders. En tegen de ochtend wipt hij in ons bed om daar verder te slapen met zijn hoofd bovenop het mijne. Sweet dreams.

Een veelvraat is het niet. Hij eet vaak maar 75% van wat hij zou mogen. We hebben de indruk dat hij gewoon vergeet te eten en veel te druk bezig is altijd. Omdat hij toch nog klein is, voer ik het hem dan soms gewoon als hij even rustig is. Dat werkt wel.